Click here for English
Lena Kuzmich (1998) onderzoekt de absurditeit van ons visuele landschap. De constante stroom van de meest uiteenlopende beelden, allemaal afgeplat tot één visuele laag. Kuzmich wil ontleden hoe die beelden – en de specifieke technologie erachter – betekenis genereren, kennissystemen beïnvloeden en uiteindelijk ons gevoel van realiteit vormgeven. Daarbij wordt hen onder andere beïnvloed door het concept ‘hauntologie’ en hoe schrijver Mark Fischer zich daarover uitlaat. Hij stelde dat je als het ware voortdurend achternagezeten wordt door de beelden uit het verleden, een soort spookbeelden die het ontwikkelen van een nieuwe toekomstvisie belemmeren.
Voor hun installatie Ghostly Images Behind Closed Eyelids (2025) liet Kuzmich zich inspireren door theaterdecors, die per definitie al een vorm van illusie zijn. De wanden zijn beplakt met een collage van gevonden materiaal: van archiefbeelden, google images en tekeningen tot wetenschappelijke diagrammen. Het vormt een veelvormig beeldverhaal dat op verschillende niveaus is te lezen. Tegelijkertijd spelen de hologrammen, lensdrukprints en bewegende beelden die eroverheen hangen met het idee van vluchtige waanvoorstellingen. Kuzmich nodigt de bezoeker uit om nieuwe verbanden te ontdekken, maar hen lijkt zich ook af te vragen of we als mens wel zijn toegerust om ons tot de veelheid van beelden te verhouden. Kuzmich probeert via de installatie grip te krijgen op de manier waarop beeld en het verband tussen beelden onze kennis beïnvloedt. Een urgente vraag in een tijdperk waarin de relatie tussen beeld en waarheid onder druk staat.
Tekst: Esther Darley