Click here for English
In de speelse, absurdistische werelden van Shreya de Souza (1995) wordt de toeschouwer uitgenodigd om mee te gaan in de fantasie van de kunstenaar. De Souza combineert zelfontwikkelde computergeanimeerde personages, echte acteurs en papier-maché-objecten tot bovennatuurlijke videocollages. Opgeleid als fotograaf, ontdekte hen dat videokunst een dynamischer palet aan mogelijkheden biedt om verhalen te vertellen. Bovendien ontstaat film meestal in cocreatie, iets wat de kunstenaar volledig omarmt. Samenwerkingen met choreografen en amateur-acteurs vormen het hart van elk project, waarbij de gemeenschapsvorming tijdens het maakproces net zo belangrijk is als het eindresultaat.
De Souza haalt inspiratie uit inclusieve levenswijzen voortkomend uit de queer gemeenschap. Zo richtte hen in 2020 tijdens de lockdown samen met anderen het Queer Choir Amsterdam op.
Het nieuwe werk Swamp Play (2024) bestaat uit een korte film die is ingebed in een kleurrijke installatie met een papier-maché-sculptuur en speelgoed. Deze objecten verschijnen ook in de film en vormen zo een brug tussen onze realiteit en de wereld op het scherm. De verhaallijn volgt een groep mensen die door computergeanimeerde hagedissen in een moeras zijn achtergelaten. Het moeras staat symbool voor transformatie, een alternatieve ruimte waarin de personages nieuwe kanten van zichzelf ontdekken en hun collectief samenzijn tot bloei komt. Door deze scènes af te wisselen met beelden van de repetities wordt de kijker deelgenoot van het maakproces. Met verbeelding, humor en een vleugje kitsch laat Swamp Play zien hoe verandering en gemeenschapsvorming mogelijk zijn op onverwachte plekken.
Tekst: Esmee Postma