Click here for English
Wat betekent het om de realiteit vast te leggen? De creatieve documentaires van Alcaeus Spyrou (1991) zijn experimenten om dichter bij de waarheid achter een bepaalde locatie te komen. Altijd zijn dat industriële of stedelijke landschappen in transitie. Als filmmaker probeert hij het effect van die transities op de bewoners of gebruikers zichtbaar te maken. Daarvoor werkt hij, in de traditie van de cinema verité, met minimale middelen om zo min mogelijk in te grijpen. Hij schept vooral de kaders waarbinnen het verhaal zich kan ontvouwen.
Zo ook in zijn nieuwe film Pave Paradise (2024). Deze film draait om de perikelen rondom de herontwikkeling van het stadsplein Omonoia (Grieks voor harmonie) in zijn geboortestad Athene. Dit oudste plein van de stad is vaak de eerste plek van aankomst voor migranten, maar verkeert al decennia in een staat van verloedering. Wanneer de gemeente een ingrijpende renovatie aankondigt die onvermijdelijk gentrificatie met zich zal meebrengen, zorgt dit voor hoogoplopende spanningen onder de wijkbewoners en gewelddadige confrontaties met de autoriteiten. Spyrou volgt drie wijkbewoners met een kleine handcamera in sferische nachtelijke beelden. Beetje bij beetje ontrafelt hij de fysieke maar ook emotionele relatie die zij met dit plein hebben. Elk ervaren zij een gevoel van uitsluiting door de vernieuwingen die buiten hun zeggenschap plaatsvinden. En elk vinden ze troost, in poëzie, muziek of in een balkon als een groene oase vol planten. Met minimale middelen toont Spyrou de verwevenheid van het persoonlijke en het politieke met de ruimte waarin we leven.
Tekst: Esmee Postma