Click here for English
Jesse Strikwerda (1991) ziet de wereld om zich heen als een theatraal schouwspel. Spelen we niet allemaal een of meerdere rollen in het dagelijkse theater van ons leven? In de ene situatie ben je dominant, in de andere juist meegaand, soms lach je beleefd om een slechte grap of zet je een strenge stem op voor je kinderen. Eigenlijk acteren we volgens Strikwerda de hele dag door en onbewust wisselen we daarbij van personage. Dagelijks tekent hij in snelle lijnen een stroom van karakters. Uit die veelheid groeit een handjevol personages door tot monumentale tekeningen. Slechts een enkeling betreedt de ruimte driedimensionaal in de gedaante van een levensgrote stalen sculptuur. Strikwerda omschrijft de stadia waar zijn karakters doorheen gaan als groeipijnen: “In het begin zijn de mogelijkheden eindeloos, ligt de wereld aan hun voeten. Maar naarmate ze groeien, nemen ze steeds vastere vormen aan, totdat de lijnen letterlijk aan elkaar gelast zijn.”
Voor Prospects creëerde de kunstenaar een eigen podium voor zijn karakters. Hun houding spreekt boekdelen: de één leunt nonchalant achterover, terwijl een ander juist ambitieus het podium betreedt. Van dichtbij is op de achterwand de kleine schets zichtbaar waar het allemaal mee begon. Is sculptuur dan het definitieve eindstadium? Integendeel. Net als wijzelf zijn de karakters volgens Strikwerda nog elke dag in wording. Dat is precies wat hem fascineert: we kunnen ons in nog zoveel bochten wringen, maar kun je je echt anders voordoen dan je bent?
Tekst: Esmee Postma