Click here for English
Film, tijd en beweging zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Maar hoe ervaar je tijd wanneer je een film, frame voor frame, afdrukt op papier? Dario di Paolantonio (1992), die eerst filosofie studeerde voordat hij naar de kunstacademie ging, probeert zijn films, foto’s en teksten vanuit een filosofisch perspectief te benaderen. “Film is een perfect medium voor filosofische vraagstukken. Het is een gelaagde structuur waarin informatie op verschillende niveaus kan worden geïnterpreteerd en complexe onderwerpen op een sterke, maar niet ondoordringbare manier kunnen worden gecommuniceerd”, aldus Di Paolantonio. Hij wordt in zijn werk geïnspireerd door de concepten over film en tijd van de Franse filosoof Gilles Deleuze.
In navolging van de archivering van vroege stomme films, die destijds alleen konden worden bewaard in de vorm van losse beelden, experimenteert Di Paolantonio met het transformeren van film naar andere media zoals steen en papier. Voor zijn werk op Prospects printte hij elk frame van zijn film op papier, ieder beeld dat in milliseconde voorbij vliegt. Zo geeft hij elk frame, dat in de film slechts onderdeel is van een gesuggereerde beweging, een autonome status. Tegelijkertijd onderzoekt hij hoe je het verloop van de tijd ervaart in stilstaande beelden die eigenlijk filmframes zijn. Door ze naast elkaar op de wand te hangen neemt tijd hier letterlijk ruimte in en moet je als kijker zelf in actie komen om de beweging te ervaren. Tegelijkertijd roepen de grofkorrelige prints een melancholisch gevoel op dat het verglijden van de tijd lijkt te onderstrepen.
Tekst: Esther Darley