Click here for English
Als Colombiaanse kunstenaar in Europa – eerst in Frankrijk en nu in Nederland – raakte Maria Paris Borda (1992) langzaam haar moedertaal kwijt. Haar dagelijkse leven en denkproces voltrekt zich inmiddels in een tussenwereld van talen. Hierdoor is ze geïnteresseerd geraakt in vertaling als creatieve kracht: een gebied waarin de politieke en poëtische aspecten van taal samenkomen. Via haar installaties, teksten, films en kunstenaarsboeken wil ze de rijkdom aan verhalen tonen die in dat tussengebied ontstaan en daarmee persoonlijke en bredere geschiedenissen voor het voetlicht brengen. Haar installatie Composición de Lugar (2024), oftewel ‘compositie van de ruimte’, is hier een goed voorbeeld van.
Composición de Lugar bestaat uit een kleine tegelvloer waarvan de tegels deels zijn bedrukt met de helft van het woord suspendida (zwevend). Door de manier waarop de tegels worden gelegd kan het woord worden gevormd, maar ook uit elkaar vallen. En zo blijft het woord er letterlijk een beetje tussen hangen. De lege haakjes ( ) versterken het gevoel dat er betekenis ligt in de ruimte tussen de woorden die niet benoemd kan worden. Ook de fysieke tegels zelf staan symbool voor een transformatie. Ze werden in Colombia volgens traditioneel procedé gemaakt en naar Nederland verscheept. Hier krijgen ze in hun nieuwe context een andere betekenis. De titel baseerde ze op een gedicht van de Uruguayaanse dichter Amanda Berenguer, bekend om haar concrete poëzie waarin klank, tekens en spatiering belangrijker zijn dan de woorden zelf.
Tekst: Esther Darley