Alex Farrar (1986, Verenigd Koninkrijk) zoomt in op het theatrale aspect van het gewone leven. Hij schrijft site-specifieke scenario’s uit waarbinnen alledaagse objecten met een performatieve potentie kunnen figureren. Dit leidt tot mogelijke situaties waarbij het eindresultaat niet voorop wordt gesteld, maar afhankelijk is van de kijkers, de locatie en de duur van de presentatie. Farrar ondermijnt in eerste instantie de stereotiepe mechanismen van de kunstwereld, waarbij hij minimale ideeën maximaal uitbuit. Vanaf 2010 toonde Farrar in verschillende groepstentoonstellingen een wit vloertapijt op maat van de tentoonstellingsruimte die voor de duur van de tentoonstelling niet gereinigd werd. Eén van deze tapijten wordt voor deze tentoonstelling gerecupereerd als een hangend wandtapijt, getiteld 7 juli t/m 11 juli 2010, Eindexamenexpositie, Gerrit Rietveld Academie (NL) (2013). Het abstracte, witte vlak functioneert zo als een autonoom werk, maar eveneens als een afdruk die de gebruikssporen van een eerdere tentoonstelling documenteert. (tekst: Liene Aerts)