De fotografie van Lev Ilizirov (1979, Rusland) bestaat uit een continu documenteren van zijn directe omgeving: de weg die zijn eten van de winkel naar de eettafel aflegt, het samenzijn met vrienden of familie, het onderweg zijn op straat of in de trein en toevallige ontmoetingen. Zijn werk heeft zich van de klassieke documentaire fotografie verlegd naar het observeren van zijn eigen gedrag. Zijn persoonlijke dagboeken bevatten inmiddels duizenden, niet geënsceneerde, momenten. In zijn grote hoeveelheid overstijgt Ilizirovs beeldarchief het persoonlijke aspect en functioneert het als een algemeen tijdsdocument. Ilizirov experimenteert met subtiele presentatievormen waarbij hij zijn beeldarchief op een ruimtelijke manier verwerkt in een sculptuur, een installatie met eenvoudige papieren fotoprints of een poëtisch videowerk. De video Some Things (2012) toont een proces van associatieve selectie en intuïtieve classificatie en legt daarmee een aantal verbanden tussen zijn foto’s bloot. (tekst: Liene Aerts)