Cova da Moura, een kleurrijke wijk aan de rand van Lissabon, is in de jaren zeventig aangelegd door de bewoners zelf. Velen daarvan waren migranten uit de voormalige Afrikaanse koloniën van Portugal. In de publieke opinie wordt het gebied gezien als gevaarlijk, een wijk om te vermijden. Toen Marie-Louise Hodge (1992) er enige tijd doorbracht zag ze echter iets heel anders. Namelijk: een hechte gemeenschap van mensen die op elkaar zijn aangewezen en die trots zijn op hun culturele achtergrond. Met haar fotoserie Cova da Moura – Dexa Mundo Papia (Let the World Talk) (2022) wil zij de inwoners een podium bieden.
In de selectie voor Prospects ligt de nadruk op familiebanden in Cova da Moura. Op deze foto’s staat de familie Panguila afgebeeld: moeder Sara Panguila, haar kinderen, kleinkinderen, echtgenoot, neven en gekozen familie. “Verschillende generaties leven nauw samen op een liefdevolle en zorgzame manier”, zegt Hodge. Ook is er veel contact met familieleden die de wijk hebben verlaten om elders een nieuw leven op te bouwen. Hodge: “Ik heb veel trotse verhalen gehoord over zoons, dochters en kleinkinderen die naar andere landen zijn gemigreerd. Weinig mensen in Nederland zullen Cova da Moura kennen, toch is deze wijk via die migratiestromen verbonden met allerlei plekken op de wereld.”
Deze presentatie op Prospects is een preview van een grotere tentoonstelling over Cova da Moura, waarin Hodge onder andere de invloed van het koloniale verleden op deze plek zichtbaar en voelbaar wil maken. Zwarte cultuur, diversiteit en etnische minderheidsgroepen zijn terugkerende thema’s in haar werk.
Tekst: Sarah van Binsbergen