Noor Mertens: Waar richt je je in jouw werk op?
Anne Huijnen: De basis van mijn werk is altijd ‘de norm’. Ik ben geïnteresseerd in normatieve structuren die cultureel of door iemands opvoeding zijn bepaald. Deze interesse houdt ook verband met verschillende beeldculturen, bijvoorbeeld in hoeverre vrouwentijdschriften nu en in het verleden sturend zijn in de beeldvorming hoe je het beste je leven kunt leiden. Ik ga op zoek naar clichés. Binnen mijn werk resulteert dit vaak in een geënsceneerde setting waarin ik controle heb over alle onderdelen. Vervolgens zet ik de verschillende factoren zo naar mijn hand dat je als toeschouwer de clichés en normenpatronen gaat zien.
Noor Mertens: Wat laat je zien tijdens Prospects & Concepts?
Anne Huijnen: In How much of a wiggle is a wiggle? staan lichaamstaal, motoriek en houding centraal. Ik kan me uren vermaken met het observeren van mensen, vooral als ze zich niet bewust zijn van zichzelf. Communicatie speelt zich voor een groot gedeelte juist non-verbaal af en ook hierin passen we ons in gezelschap aan. Ik heb me voor dit project geconcentreerd op handelingen en trekjes van mensen waar ze zich niet bewust van zijn, bijvoorbeeld hoe ze staan, zitten, bewegen en hoe hun houding beïnvloed wordt door een meubelstuk of handeling. Uiteindelijk ben ik uitgekomen bij doe-het-zelf boeken. Ik verzamel doe-het-zelf en hobbyboeken omdat ik het interessant vind dat instructies over hoe je iets het beste kunt maken naadloos overgaan in hoe je het beste kunt leven. Deze doe-het-zelf boeken geven niet alleen instructies hoe je een goed en stevig bed kunt bouwen maar ook hoe je je huis het beste kunt inrichten. Het zijn een soort ‘gebruiksaanwijzingen voor de ideale man of vrouw’. Klussende, onhandige mensen leveren veel absurde lichaamsposities op. In deze knullige houdingen vond ik een overeenkomst met de knullige constructies van de doe-het-zelver: bijna recht, beetje wiebelend, net kierend, gebukt, leunend, net te groot, iets te klein, hellend. De titel van het werk verwijst naar een uitspraak van de schrijver en filosoof Alan Watts die de wereld beschrijft als een ‘system of wiggles’: een organisch, onstabiel systeem. Om met deze ongrijpbaarheid om te gaan, bedenkt men systemen met geometrische constructies en meetbare componenten en regels. Op deze manier construeren we een grijpbare wereld voor onszelf, terwijl de ongrijpbaarheid er altijd nog ‘onder zit’. Watts’ theorie zegt wat mij betreft veel over hoe onze denkpatronen werken en hoe we ons gedragen. We proberen de wereld om ons heen in te richten op een rationele manier. Uiteindelijk is dit vergeefs, de wiggly things werken volgens een ander systeem. Dit is vergelijkbaar met zelfgemaakte bouwwerken die eigenlijk nooit precies worden zoals het voorbeeld uit het doe-het-zelf boek, terwijl we daarnaast geen totale controle hebben over ons postuur en onze motoriek. Onze drang om te voldoen aan bepaalde normen wordt er echter niet minder van.
Fragment uit Prospects & Concepts 2016, een uitgave van het Mondriaan Fonds. Interview: Noor Mertens.
Anne Huijnen (1983, Maastricht) woont en werkt in Amsterdam.