We worden voortdurend geconfronteerd door foto’s, zowel op social media, als in het nieuws. Cihad Caner (1990), die lange tijd werkzaam was als journalistiek fotograaf, onderzoekt in zijn werk hoe deze stroom aan visuele informatie ons beeld van de werkelijkheid beïnvloedt, vooral ten aanzien van onderwerpen als migratie en oorlog. Abstract Violence (2016) was voor hem een belangrijke stap in de overgang van journalistiek fotograaf naar kunstenaar. Door zijn video’s van de oorlog in Syrië te combineren met afgietsels van objecten uit het oorlogsgebied bracht hij de ‘echte wereld’ en een ‘virtual reality’-versie bij elkaar. Zo stelde hij de gewenning en ongevoeligheid voor oorlogsbeelden aan de kaak. In DIY Survival Kit (2017) gaf hij in sculpturen en geanimeerde video’s een eigen stem aan objecten als autobanden, paraplu’s en telefoons, die in hedendaagse protesten een nieuwe betekenis kregen.
Zijn nieuwste werk Demonst(e)rating the Untamable Monster (2019) is een reactie op de hardnekkige karakterisering door de media van degenen die als ‘anders’ worden beschouwd. Uitgaande van het woord monster, dat afstamt van het Latijnse monstrare, dat demonstreren/tonen betekent, concludeerde Caner dat monsters fantasiebeelden zijn. Ze ontstaan doordat we onze angst ‘demonstreren’.
Door middel van ‘motion capture’, een vorm van digitale computer animatie waarmee bewegingen van mensen worden vertaald naar animatie, maakte hij monsters die zingen, dansen en praten. Zijn monsters zijn de ander: migranten en minderheden. In gezang en intellectuele gesprekken confronteren ze ons met de hedendaagse xenofobie en laten ze ons nadenken over wie het beeld van de ander bepaalt en hoe we dat kunnen veranderen.
Tekst: Esther Darley