Daniël Siegersma (1993) is opgeleid als documentair fotograaf en verdiept zich in lokale geschiedenissen en tradities. Voor zijn eindexamenproject Anorak dook hij bijvoorbeeld in zijn eigen Twentse achtergrond. Hoewel de kunstenaar zelf van huis uit geen typische Twentse tradities meekreeg, ontdekte hij de lokale rijkdom zodra hij, paradoxaal genoeg, het gebied verliet. Om meer te leren over Twentse gebruiken sprak hij met plaatselijke deskundigen en amateurs om dit uiteindelijk te verwerken tot een verhalende multimedia-installatie.
Siegersma laat zich bij zijn projecten altijd leiden door sociale interactie en maakt dit expliciet onderdeel van zijn proces. Hierdoor groeien zijn werken geleidelijk. Aanvankelijk is het meestal nog niet duidelijk wat hij aan het einde zal gaan presenteren als ‘het kunstwerk’. De vorm ontstaat vanuit de samenwerking.
Recent voelde de kunstenaar steeds meer druk om zijn langlopende projecten sneller te voltooien. “In plaats van een proces van maken, werd het een proces van afmaken”, vertelt Siegersma. Deze druk inspireerde hem tot een performance. Tijdens Prospects haalt een performer een werk van Siegersma van de muur en steekt vervolgens, tegenover het publiek en Siegersma, van wal over al diens onaffe projecten. Waarom blijven zoveel ideeën stilliggen in de ontwikkeling en wat garandeert dat een werk af komt? Siegersma ondergaat de door hemzelf georganiseerde preek te midden van de tentoonstelling. Hierdoor heeft het iets masochistisch, maar werkt het ook ontnuchterend. Omringd door alle kunst is het makkelijk om te vergeten dat deze werken uiteindelijk maar een klein tipje van de sluier zijn van ieders kunstenaarspraktijk.
Tekst: Milo Vermeire