Daniel van Straalen (1987) onderzoekt wat authenticiteit nog inhoudt in een wereld die wordt gedomineerd door het internet. Doet het er überhaupt nog toe wat ‘echt’ is en wat ‘nep’, of wie de ‘eerste’ was die met een bepaald idee kwam? Volgens Van Straalen zijn al deze vragen achterhaald. Daarom is het kopiëren van andermans werk, appropriatie, een belangrijk onderdeel van zijn werk. “Zonder appropriatie is er volgens mij geen vooruitgang”, zegt hij. Bovendien, aldus Van Straalen, is representatie in een door beelden overheerste wereld, niet langer direct afkomstig van de realiteit, maar van imitaties die een nieuwe realiteit vormen. Door zelf het werk van andere appropriatie-kunstenaars als Andy Warhol en Richard Prince opnieuw te kopiëren – denk aan de cowboy die Prince weer kopieerde van Marlboro – creëert Van Straalen een soort Droste effect van de ultieme l’art pour l’art.
Om dezelfde reden is hij ook geïnteresseerd in zogenaamde ‘memes’, opvallende afbeeldingen met een anonieme afkomst die vaak sociaalkritische inhoud hebben, verhuld in een humoristische laag en die zich via social media razendsnel verspreiden.
Van Straalen, opgeleid als beeldhouwer, maakt zowel (bewerkte) foto’s als ruimtelijk werk. Hij gebruikt steeds het medium dat het beste past bij zijn idee. De twee totempalen, Super Hawaii 2 en 3, die hij in 2018 tentoonstelde op Beelden in Leiden, gaan over het vereenzelvigen met een cultuur die niet van jou is.
Tekst: Esther Darley