Dora Lionstone (1986) ziet beelden als codes die gekraakt moeten worden, een visie die te maken heeft met haar achtergrond als softwareontwikkelaar.
“In die rol ben je bezig met systemen en hoe verschillende onderdelen samen werken”, zegt ze hierover. “Ik merk dat ik ook zo naar beelden kijk: ik deconstrueer ze en breng de onderdelen op een nieuwe manier samen.”
Het is dan ook niet gek dat collage, waarbij je elementen uit verschillende beelden knipt en daarmee en nieuw beeld maakt, een van haar favoriete technieken is. Ze gebruikte die techniek bijvoorbeeld in Cosmic Stream (2020), een associatieve serie die de kracht van dagdromen laat zien.
Het project Nachtluftschlösser (2022) ontstond uit een nachtmerrie. Lionstone droomde over een huis waarvan de muren transparant werden en de poorten vormden naar een nieuwe dimensie. In die nieuwe dimensie bestond niets, behalve de omtrek van het huis, oplichtend in het donker. “In die droom was ik bang”, zegt ze. “Ik dacht: als ik het huis uit het oog verlies, verdwijnt daarmee dan alles wat ik ken?” Geïntrigeerd door dit gegeven reconstrueert Lionstone het beeld van het droomhuis met behulp van verschillende media en technieken, zoals analoge en digitale fotografie, collages, animaties en sculpturen. Nachtluftschlösser gaat over verschillende contrasten: tussen twee- en driedimensionaliteit, tussen licht en duisternis en tussen illusie en werkelijkheid. Wat zouden we zien als we door de muren van de tastbare werkelijkheid heen konden kijken?
Tekst: Sarah van Binsbergen