De foto’s van Esther Hovers (1991) ontstaan vanuit haar interesse in en onderzoek naar macht en controle in de openbare ruimte. “Een stad is een plek waar je iets kunt ervaren waar je niet volledig deel van uit kunt maken. Het is een ruimte waar gedragsregels gelden. Er wordt naar je gekeken; door andere mensen en door camera’s. Mijn werk gaat over deze (on)zichtbare vormen van controle in de stad. Wanneer is architectuur een uiting van macht? Hoe controleren planologie en architectuur onze manier van bewegen?”
Voordat Hovers fotografeert doet ze eerst grondig onderzoek. Ze raadpleegt archieven en collecties en interviewt betrokkenen. Zo verdiepte ze zich voor haar project False Positives (2015-2016), over macht in de openbare ruimte, in bewakingssystemen en interviewde bouwers van ‘intelligente camera’s’ die bepaalde alarmerende gedragingen moeten herkennen. Op basis van die kennis fotografeerde ze in Brussel passanten waarmee ze ook wijst op de rol van het individu in een vooraf bepaald systeem. De foto’s werden in 2016 getoond in de Parijse metro.
The Traveling Salesman (2018) is gebaseerd op ‘The Traveling Salesman Problem’, een theoretisch en bijna wiskundig idee over beweging. Het heeft betrekking op de voorspelbaarheid van de kortste route wanneer iemand tussen een reeks steden reist en eindigt waar hij begint. Een eenvoudige vraag die niet zo makkelijk te beantwoorden is. Hovers liet iemand dit ‘probleem’ in Manhatten oplossen door hem langs verschillende plekken te sturen. Juist in tijden waarin alles wordt gecontroleerd en berekend, gebruikt ze de stad als metafoor voor het onvoorspelbare om zo de relatie te onderzoeken tussen poëzie en wiskunde. “My aim is to create tension between the predictability of the route and the unpredictability of the city itself. Ask yourself; is a routed walk ever the same on two different days?”
Tekst: Esther Darley