Eva Kreuger (1995) maakt fotografische installaties en sculpturen op basis van diens eigen archief: een beeldenbank van analoge en digitale foto’s die ze opbouwt door kringloopwinkels en het internet af te speuren. Ze selecteert daarvoor beelden die zo tijdloos mogelijk zijn, zoals foto’s van een felblauwe hemel, wolken, bergen of gebouwen zonder duidelijke context of herkenningspunten. Door diens fotografische installaties zelf ook weer te fotograferen en in het archief op te nemen, recyclet Kreuger het eigen werk steeds verder door. Dit zorgt voor een eindeloze cyclus aan beelden die in verschillende gedaantes blijven terugkomen.
“Ik zoek naar een beeldtaal waarin herkenbare elementen terugkeren, waarin ik mijn werken kan wisselen als woorden in een tekst”, aldus Kreuger. Tegelijkertijd onderzoekt ze, door constant te construeren en te deconstrueren, onderwerpen als isolatie, tijdelijkheid en de relatie tussen het atelier en de buitenwereld.
Op Prospects toont Kreuger een deel van diens doorlopende project The Living Studio (2020-heden). Hiermee onderzoekt de kunstenaar het atelier als een ruimte die altijd verbonden is met externe factoren. Zo signaleert Kreuger dat kunstruimtes vaak gedwongen verbonden zijn met processen van gentrificatie. Met spanbanden, klemmen en provisorische verbindingen verbeeldt ze de verhoudingen tussen diens werkruimte en de plekken waar ze exposeert. Ondertussen speelt Kreuger in de installatie met het perspectief van de toeschouwer door foto’s zowel als twee- en als driedimensionaal object te presenteren. Op deze manier creëert Kreuger ruimtelijke fotografie waarbij binnen en buiten door elkaar heen lopen.
Tekst: Milo Vermeire