In het werk van Hanae Wilke (1985) is het begrip verlangen, hoe wij onszelf tot de ander verhouden en de wijze van communiceren van belang. Ook belangrijk zijn vorm en ruimte, en hoe deze in relatie staan met het lichaam en de sensuele aspecten hiervan. Het liefst maakt zij installaties met verschillende sculpturen en objecten in een ruimte zodat ze de werken kan choreograferen zoals in een muziekstuk of dans.
Voor Prospects & Concepts ontwikkelde Wilke een aantal nieuwe wandsculpturen, denkend aan donkere, sombere luchten, speculatieve toekomstscenario’s, voortschrijdende technologie, mensachtige objecten, fictieve verhalen, parallelle werelden en transformatie van lichamen. En kijkend naar verschillende ruimtes die in het dagelijks leven voorkomen: half gesloten ruimtes die we in de openbare ruimte tegenkomen. Ruimtes die je een tijdelijke illusie van alleen-zijn, van privacy geven – de telefooncel, de pinautomaat, het urinoir. Het zijn werken die ontleend zijn aan bestaande structuren, vormen, vertrouwde objecten en systemen. Het vertrekpunt kan alles zijn: een geschreven woord, straatmeubilair, een huishoudelijk gebruiksvoorwerp. Wilke houdt ervan om deze objecten uit elkaar te halen, en ze een nieuw leven te geven in de vorm van materiaalonderzoek dat zich richt op het gewicht, de tactiliteit, de textuur, het gevoel en de kleur van de materialen, en hoe ze zich verhouden tot en in de ruimte. In deze werken probeert Wilke de echo van een afwezig lichaam en een staat van verlangen te laten weerklinken. (SH)