Het werk van Ide André (1990) komt voort uit een hardgrondige behoefte om te handelen binnen het schilderen. Zijn schilderijen, die zich zowel nonchalant en vluchtig als helder en scherp aan het oog van de kijker presenteren, vinden hun oorsprong in allerlei handelingen en acties die binnen of buiten de atelierruimte plaatsvinden. Aan de hand van een impulsieve, maar bewust dogmatische werkwijze beweegt André zich op een verkennende manier over zijn doeken. Via zelfopgelegde richtlijnen, hoofdzakelijk gebaseerd op vanzelfsprekende maar praktische overwegingen, laat hij zijn werk beïnvloed worden door elementen die zich tijdens het proces in zijn omgeving aandienen. Zo worden materiële en zelfs sociale structuren zoals vrienden en familie, die op enig moment inherent zijn aan de ruimte waarin de werken ontstaan, onderdeel van zowel de fysieke als de theoretische kwaliteiten van Andrés schilderijen: de authentieke ‘nalatenschap’ van de acties van de kunstenaar.
In Andrés project ‘THE DOER DOES’ spelen stenen een belangrijke rol. Door de fysieke handeling van het schuiven van stenen over het zachte oppervlak van het niet opgespannen schilderdoek, en de inzet van verschillende basale, quasi-grafische technieken, worden de stenen de overbrengers van de verf. Naast het feit dat stenen en keien geladen zijn met talloze referenties (zoals natuur, cultuur en zelfs politiek), verwijst André met deze werken naar de tradities van het balanceren van keien en het stapelen van stenen. Door het balanceren van keien te gebruiken als zowel een theoretische metafoor als een praktische leidraad, weet hij zijn eigen praktijk als schilder te verdiepen. (SH)