Judith Westerveld (1985) groeide op in zowel Zuid-Afrika als in Nederland. Ze onderzoekt de relatie tussen het archief, de stem en het verhaal. Wie wordt er gehoord en gezien? en Wat wordt er herinnerd en geschreven? zijn daarbij belangrijke vragen. Archieven, zelf afgenomen interviews, en verhalen en getuigenissen die betrekking hebben op het verleden vormen voor haar de basis voor video’s, foto’s en audiowerken. In het begin concentreerde zij zich op de gedeelde koloniale geschiedenis van Nederland en Zuid-Afrika en hoe dat verleden nog steeds doorwerkt in het heden, zoals de komst van de eerste VOC handelspost in Zuid-Afrika, iets dat grote gevolgen had en heeft voor de inheemse bevolking. Sinds enige tijd werkt Westerveld in Zuid-Afrika aan The Dream of a Common Language, waarvoor ze onderzoek doet naar bedreigde en uitgestorven talen, gesproken door de KhoiKhoi en de San. Die talen hebben klik medeklinkers en behoren tot de oudste van de Zuid-Afrikaanse talen. Maar, doordat met de komst van de VOC het Nederlands de officiële taal werd en andere talen niet werden erkend, zijn verschillende talen inmiddels met uitsterven bedreigd.
De film Kulimatji – die in Nest in Den Haag werd getoond tijdens de tentoonstelling ‘Language is the only homeland’ (2018), over taal en identiteit, gaat over verschillende manieren van ‘storytelling’ van de San. ‘Kulimatji’ staat in de !Xun taal voor de verhalen die ieder met zich meedraagt, vertelt en weer doorgeeft. Westerveld filmt de oude !Xun San meesterverhalenverteller Kapilolo Mahongo en de jonge rapper Baka Jashula aka Obrigado in Platfontein (ZA) en legt zo verbanden tussen oude en nieuwe manieren van verhalen vertellen, terwijl ze tegelijkertijd het belang om de taal te beschermen onderstreept.
Tekst: Esther Darley