Hoe blijf je kalm terwijl de wereld om je heen raast? De afgelopen jaren hield Julia Aurora Guzmán (1993) zich bezig met het begrip ‘centreren’. Ze verkende vormen en rituelen die individuen helpen om te aarden en om rust te vinden in het oog van de storm. Denk daarbij aan de kringen die een rimpeling op het water maakt, waarbij elke afzonderlijke cirkel terugleidt naar hetzelfde middelpunt. Navel as Vessel (2022) is een weerslag van dit onderzoek in de vorm van een installatie die is opgebouwd uit concentrische cirkels. In het midden staat een grote keramische navelvormige sculptuur waar water in druppelt. Guzmán ziet de installatie als een rustpunt, een plek om te aarden in de hectiek van Art Rotterdam.
Guzmán werkt met sculptuur, textiel, fotografie, geluid en performance. Veel van haar werk gaat over support systems: structuren die helpen om iets te dragen, zowel in concrete als in emotionele zin. Een voorbeeld daarvan is Columns (2017-heden), een doorlopende serie van vrijstaande zuilen. Samen zijn zuilen zo sterk dat ze een heel gebouw kunnen dragen, op zichzelf staand wordt ook de kwetsbaarheid van iedere afzonderlijke zuil duidelijk. Die combinatie van kracht en kwetsbaarheid zie je terug in Guzmáns materiaalkeuzes, van stevig cement tot doorzichtig gaas.
Guzmán hoopt dat haar installaties toeschouwers helpen om hun ‘emotionele noorden’ te vinden: datgene dat ons als mensen aardt en ons herinnert aan onze persoonlijke drijfveren. “Het idee dat een kunstwerk jou, als toeschouwer, kan ondersteunen in wankele tijden, is mijn persoonlijke noorden”, aldus Guzmán.
Tekst: Sarah van Binsbergen