Wat betekent het om te verlangen naar een ander? Op welke manier spelen schaamte, schuld en lust een rol? In verfijnde en gedetailleerde potloodtekeningen tovert Koes Staassen (1985) zijn fantasieën om tot verleidelijke stillevens. Hiermee biedt hij een tegenwicht aan de commerciële beelden in de openbare ruimte die volgens Staassen onze ideeën over verlangen op een eenzijdige manier laten zien. Zo is hij bijvoorbeeld vooral gefascineerd door het beeld van de man die zich over durft te geven, een beeld dat sowieso maar zelden wordt getoond.
Het maken van de gedetailleerde potloodtekeningen is volgens Staassen een intieme bezigheid op zichzelf, een sensuele handeling, die veel lijkt op (be)kijken en strelen: “Het vel papier op de tafel voor me vormt een huid waarover ik zachtjes met het potlood aai en kras. Door lichte lagen potlood over elkaar te gebruiken tast ik mijn onderwerpen af en geef ze tegelijkertijd diepte.”
Aanvankelijk maakte hij kleine tekeningen waarbij hij als het ware inzoomde op zijn model. Op Prospects & Concepts toont hij nieuwe grote kleurpotloodtekeningen. Anders dan in kleine werken – waarin Staassen als observator ‘in control’ was over het stilleven en de weergave van het lichaam – is hij nu zelf onderdeel. Doordat hij uitzoomt ontstaat er meer aandacht voor een verhaal: de tekening als registratie van de modelsessie, een menselijke interactie en de suggestie van een spannend spel tussen de kunstenaar en het model. Maar door omgeving, model en attributen op dezelfde aandachtige manier te tekenen, legt Staassen ook de nadruk op de sensuele verleiding. Daarmee creëert hij een belangrijk hulpmiddel om de toeschouwer uit te nodigen zich met zijn werk te engageren.
Tekst: Esther Darley