Hoe kan het dat mensen die een succesvol en comfortabel leven leiden in een van de rijkste en veiligste landen ter wereld, zich toch geïsoleerd en vervreemd voelen? Die vraag vormt het uitgangspunt voor The Glistener, de bovennatuurlijke thriller die Laurence Henriquez (1988) bij Prospects toont. De film volgt Dagmar en Osas, twee jonge Rotterdammers die het redelijk goed voor elkaar hebben. Toch ervaren ze een leegte in hun leven. Los van elkaar hebben ze een onverwachte ontmoeting met Navalge, een mysterieuze vreemdeling die hun leven in een nieuw licht zet.
The Glistener is losjes geïnspireerd op Séraphîta (1834) van de Franse schrijver Balzac. In die roman, die zich afspeelt bij een fjord in Noorwegen, worden Minna en Wilfrid allebei verliefd op een engel. Minna ziet in hem een man, Séraphîtus; aan Wilfrid verschijnt Séraphîta als vrouw. Navalge uit The Glistener heeft deze zelfde eigenschap en oefent een zelfde betoverende aantrekkingskracht uit op hoofdpersonages. Henriquez vertaalde het verhaal naar een hedendaagse stedelijke setting.
“De film gaat over twee mensen die hun eigen positie in de wereld niet helder kunnen zien”, zegt Henriquez er zelf over. “Door een ontmoeting met een goddelijk wezen stort hun wereldbeeld in elkaar, en uit die ineenstorting volgt helderheid en transformatie.”
Dit motief, waarbij de hoofdpersonen een confronterende ontmoeting hebben met het bovennatuurlijke, speelde ook een rol in eerdere films van Henriquez. Bijvoorbeeld in Enrico’s Rooms (2019), waarin een jonge man probeert te vluchten van zijn verleden, dat hem blijft achtervolgen.
Tekst: Sara van Binsbergen