Laurent-David Garnier werd opgeleid als scheikundige en parfumeur, werkte als senior parfumeur in de parfumindustrie en volgde daarna een master beeldende kunst aan het Sandberg Instituut in Amsterdam. Sindsdien richt hij zich als scheikundige parfumeur en als kunstenaar op de beleving van zintuigen in relatie tot de beeldende kunst, een discipline die bij uitstek gericht is op de olfactieve waarneming, de reuk. “Fragrances contain institutional codes and conventions. In an era of post-truth, neo-liberalism and power games, doesn’t the volatility of an artwork expose an uneasy relationship to the “value” often associated with art?”, aldus Garnier.
Garnier werkt met stoffen die verdampen, die ongrijpbaar en vluchtig zijn en noemt de composities die hij ermee maakt sculpturen omdat ze een volume hebben waarin de bezoeker zich kan bewegen en onderdompelen. “As immaterial as it may seem, every molecule is ultimately material. Both the construction of my sculptures (odorant compositions) and their behaviour are physical at a molecular level. My sculptures, sometimes complex and highly technical, nevertheless they tend to be enjoyed by everyone mainly through the sense of smell.” Garniers interdisciplinaire praktijk onderzoekt de aard van de werkelijkheid op moleculair, lichamelijk en maatschappelijk niveau, waarbij hij experimenteert met nieuwe materialiteit en concepten.
Behalve met geur werkt Garnier ook met iriserende stoffen die je in de natuur aantreft op bijvoorbeeld vlindervleugels of kevers. Deze zogenaamde fotonische structuren zijn opgebouwd uit verschillende materialen die het licht onder een verschillende hoek terugkaatsen. Hierdoor veranderen ze vanuit verschillende invalshoeken van kleur, een even ongrijpbaar en vergankelijk effect als geur. In samenwerking met de Chemistry department of the University of Cambridge maakte Garnier op basis van natuurlijke cellulose de installatie I-RIDE-SCENTS.
Tekst: Esther Darley