Margot Zweers (1989) verbeeldt met haar sculpturen ruimte zoals je die eigenlijk nooit kan waarnemen. Ze wordt namelijk gefascineerd door het feit dat de waarneming vanuit een enkel perspectief altijd beperkt is en dat wát je ziet onbewust ook nog eens wordt aangevuld door voorkennis en omstandigheden. Bijvoorbeeld door de manier waarop je iets interpreteert, waarop je verhoudingen inschat of waarop het licht valt. Al deze gegevens samen vormen een beeld in je hoofd. Maar wat gebeurt er als je die gegevens van elkaar loskoppelt?
Dat was ook uitgangspunt voor Things seemed to be square (2019) in het Stedelijk Museum Breda: een sculptuur als ‘een ruimtelijke tekening’ in staal waar je doorheen kon lopen, zodat het perspectief telkens verschoof en de begrippen als ‘binnen’, ‘buiten’, ‘voor’ en ‘achter’ hun logica verloren. Zweers: “Ik probeer ruimte te creëren voor nieuwe betekenissen. Ik zie mijn installaties als meerduidige situaties die terug refereren naar het waarnemen; als oppervlaktes, ruimtes, afscheidingen, componenten, kleuren en materialen die zich in een nog onbeschreven, maar concrete relatie tot elkaar tonen.”
Roomscene (2019) is gebaseerd op tekeningen van plattegronden waarin Zweers het verschil tussen de twee- en driedimensionale weergave, tussen schematische werkelijkheid en ruimtelijke ervaring onderzoekt. Het is een kruising tussen een wand en een organische vorm die daarbij beide van karakter veranderen: een solide muur wordt een holle en lege façade en een steenachtige grillige vorm toont gladde oppervlaktes. Het samengaan van twee stevige objecten leidt niet tot een steviger bouwwerk maar juist tot een kwetsbare constructie.
Tekst: Esther Darley