Marnix van Uum (1991) zet zijn eigen kunstenaarschap graag af tegen de betekenissen en verwachtingen waarmee het kunstenaarschap in de loop van de (kunst)geschiedenis is opgeladen. Met andere woorden: hij plaatst zijn persoonlijke artistieke intuïtie, zijn eigen lijf, zijn eigen achtergrond en zijn veranderlijke ideeën, tegenover vastgeroeste mythes, tradities en al dan niet romantische noties. Zo toonde hij bij zijn afstuderen aan de Gerrit Rietveld Academie foto’s en video’s van een afgietsel van zijn eigen vuist (Fist, 2015) als een krachtig, universeel symbool maar ook als een krampachtige, onbruikbare houding bij het maakproces. Dat beeld speelt nog steeds een rol in zijn multidisciplinaire werk waarin hij zich uitspreekt voor de immer veranderlijke rol van het individu tegenover de vaststaande denkkaders. Of dat nu kunst betreft of politiek. Zo toont hij op Prospects & Concepts in de huiskamer-achtige setting Magnified Head (2020) een video animatie (met zichzelf in de hoofdrol) tegen de achtergrond van politieke verkiezingen waarin wordt gesuggereerd dat hij vanuit een delirium-achtige situatie belangrijke keuzes moet maken. Een film waarin hij vaste patronen doorbreekt om daarmee zijn eigen rol voortdurend te ondervragen.
De bank is bekleed met een print van pagina’s die afkomstig lijken uit kunsttheoretische publicaties die door Van Uum zelf zijn samengesteld (Untiled pages). Tijdens zijn studie Mediawetenschappen aan de UvA ervoer hij dat zulke publicaties alleen al door hun opmaak een zekere waarheid uitstraalden, een gegeven dat hij met dit werk wilde onderzoeken. Met –Ah yes… de ironische ondertitel die in zijn werk telkens terugkeert, refereert hij zowel aan een hoogtepunt als aan waarheid, auteurschap en kennis die plotseling op zijn plek valt.
Tekst: Esther Darley