Voordat Mayra Sérgio (1984) zich aanmeldde bij Architectural Design aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam studeerde ze film in Brazilië en werkte ze als decorontwerper. Als kunstenaar maakt ze werk waarin die verschillende disciplines bij elkaar komen. Ze combineert haar gevoel voor het vertellen van verhalen met verrassend materiaalonderzoek en vakmanschap. Sérgio: “I see craftsmanship as a form of ritual. By combining it with different materials or applying techniques in a new context one can conceive innovative narratives.”
Identiteit, geheugen en immigratie zijn in haar werk terugkerende thema’s. Zo maakte ze tijdens haar – internationaal opgemerkte – performance Sensorial Shelter bakstenen van koffie om daarmee een gevoel van thuis te bouwen, of zoals ze het zelf zegt, een “sensorial shelter”, waarin de geur van verse koffie haar een thuisgevoel zou geven. Voor To Break Ground (2017), in de voormalige Bijlmerbajes, verbeeldde ze het thuis voelen in een cel. Gebaseerd op het Syrische gebruik om bloemen te plukken voor thee, bouwde ze een landschappelijke installatie met rozenblaadjes en kamille ter grootte van een cel als ontmoetingsplek waar bezoekers een kop thee konden drinken.
Voor The Landscape Crossing an Ocean (2019) onderzocht Sérgio hoe je identiteit verloren kan gaan in het aannemen van een nieuwe cultuur. Tijdens een trip naar haar thuisland Brazilië verzamelde ze fragmenten die voor haar het typische ‘landschap’ van Rio de Janeiro vertegenwoordigen: van plastic stoelen, heiligenbeeldjes, bakstenen en stoeptegels tot aarde, bananenbladeren en strandzand. Terug in Nederland heeft ze de verschillende materialen verpulverd, en, als een soort pigmenten verwerkt in inkt die ze zeefdrukte op papier. De meterslange installatie is voor haar een reconstructie van haar eigen landschap. Het verbeeldt het geheugen aan een plek maar is ook een meditatieve metafoor voor aanpassing en culturele integratie.
Tekst: Esther Darley