Kunnen we nog met een onbevangen blik om ons heen kijken? In installaties die bestaan uit objecten, video’s en performances probeert Mickey Yang (1988) ons opnieuw te prikkelen en te verbazen. Yang, die in 2015 afstudeerde aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag, spreekt graag via beelden. Als dochter van immigranten uit Singapore, opgegroeid in Nederland, heeft ze een dubbele culturele identiteit. Door het ontbreken van een moedertaal voelde ze zich al snel aangetrokken tot beelden en sferen die collectieve herinneringen oproepen.
Daarvoor gebruikt ze uiteenlopende alledaagse materialen als schuim, deeg, zeep of was, die gedurende de tentoonstelling vaak nog ‘werken’, naast bekende objecten en producten. Door bijvoorbeeld Vienetta ijs, Kinder Surprise eieren en potten haring in een volkomen nieuwe context in te zetten als materiaal creëert ze een vaag gevoel van herkenning zonder dat je er precies de vinger op kan leggen.
In haar installaties brengt ze die verschillende beelden en objecten op een speelse manier samen waardoor er bovendien nieuwe betekenissen en poëtische verbanden ontstaan. Op Prospects & Concepts toont Yang een gedeelte van haar installatie Closed Eyes (2019), die eerder te zien was in de Amsterdamse tentoonstellingsruimte P/////AKT. Het draait rond de vragen over ons vermogen om (nog) onze eigen ‘natuur’, de ruimdenkende blik van onze kindertijd, te ervaren. Yang biedt iets dat even vreemd is als banaal, en even humoristisch als serieus; het brengt iets nieuws en geeft daarmee ook iets terug dat we misschien verloren hebben.
Tekst: Esther Darley