Kauwgum, plastic flessen, puinresten of verjaardagen. Mischa Doorenweerd (1988) ziet in alles mogelijkheden voor nieuwe sculpturen, installaties of acties. Soms ontstaan die werken vanuit een vooraf bedacht idee, zoals een kussen op een sokkel dat je kan meenemen om buiten op een bankje op te liggen, maar vaak komen ze al werkend tot stand, zonder vooropgezet plan, en laat Doorenweerd zich sterk leiden door zijn gevoel en door het maken zelf. Daarbij speelt de kracht van een object voor hem een belangrijke rol. Zijn werk wordt vaak als fris, magisch en sexy omschreven. Het ritueel speelt bij Doorenweerd een belangrijke rol om dingen een diepere betekenis mee te geven. Daarom is de participatie van publiek vaak een belangrijk onderdeel in zijn werk. Zo maakte hij een offerplaats waarbij het publiek plastic waterflessen doormidden kan hakken en graveerde hij wensen van vrienden op een proseccofles die later diende als lanceerbasis voor een vuurpijl. De wensen bleven als een gestolde poëtische herinnering achter. Over zijn kauwgumbeelden, schreef hij: ‘Meestal plak ik die kauwgum beelden buiten. In de straten. Soms gebruik ik de beelden ook als een middel om dingen aan te duiden. Een mooi randje of een nis. Details van gebouwen. Daar aandacht naar te brengen. Ook versiering en een klein feest. Een beeld wat je snel kan maken. Vaak zijn ze ook erotisch. Als ik zo’n kauwgum beeld plak voelt het sexy. Een beetje onhandig, vochtig en plakkerig. (…) Met mijn vinger spletsch ik in je schelpje en het vocht vliegt in het rond. Druppeltjes overal. Is dat een zweetdruppel of een dauwdruppel boven je lip? (…)”
Tekst: Esther Darley