De Duitse kunstenaar Nicola Arthen (1990) is geïnteresseerd in de relatie tussen mens en machine. De impact van technische innovaties op de mens en de ideeën die daaraan ten grondslag liggen, vormen de basis voor zijn videowerken en installaties. Zo probeerde hij grip te krijgen op ‘de machine’ door de repterende bewegingen van fabrieksarbeiders uit hun context te halen en in het luchtledige te herhalen (Labour, 2015). In de tentoonstelling ‘The Weathers They Live In’ (2017) onderzocht hij de manier waarop apparaten communiceren door via temperatuur een menselijk gevoel te geven waardoor we ons comfortabel of juist oncomfortabel kunnen voelen.
Voor Speed & Position (3 captures, VLP-32c) – een gebogen print – bekeek Arthen machine visiesystemen in de vorm van de weergave van Lidar-sensoren in zelfrijdende auto’s die met behulp van laserstralen het gebied meten waarbinnen de auto kan navigeren. De gevisualiseerde data die de sensoren prijsgeven vertalen een duidelijke fysieke ruimte naar vage amorfe vormen, opgebouwd uit digitale puntjes die nauwelijks iets laten zien van verkeersborden, fietsers of mensen. Arthen toont de gevisualiseerde data en het is aan ons ze te interpreteren. “In an automatised tomorrow, each car would drive in its own pointcloud emphasising the paradigm of each passenger to be the autonomous centre of their reality”, aldus Arthen. Dit idee is terug te zien in de gebogen vorm van Speed & Position, die refereert aan het eerste 3D filmscherm. “The print shown combines three Lidar renderings, each with a different orientation, onto the same plane. Although suggesting an overview, none of the depicted perspectives, nor ours as viewers of the curved print, is central, outside or neutral to the world it represents. The world is a combination of different human and non-human perspectives and none are ‘real‘.”
Tekst: Esther Darley