Pip Passchier (1995) maakt sculpturen en installaties met een speels karakter, die het publiek uitdagen de interactie aan te gaan. Zo maakte ze eerder in de openbare ruimte de kleurrijke serie sculpturen Please do not run (2019) Deze losstaande, houten beelden doen tezamen denken aan een hindernisbaan, ware het niet dat de hindernissen vaak onmogelijk zijn om te nemen. Hiermee onderzoekt Passchier de ‘regels’ van de openbare ruimte en daagt ze met rebelse humor menselijk gedrag uit.
Passchier nam vroeger vaak sport en spel als uitgangspunt voor haar werk, maar is recent haar praktijk gaan verbreden. In plaats van dat ze nu verwijst naar specifieke activiteiten hanteert ze een lossere aanpak, waarbij ze intuïtieve tekeningen vertaalt naar 3D-installaties. De kunstenaar maakt daarbij gebruik van felle kleuren en vormen die subtiel verwijzen naar de esthetiek van de openbare ruimte zelf. Daarbij nodigt ze de toeschouwer uit om zich actief te verhouden tot haar werk en te ‘spelen’ met haar installaties.
Op Prospects toont Passchier een van de eerste resultaten van deze nieuwe aanpak. De gepresenteerde installatie bestaat uit nylon en textiel in een raamwerk zonder specifieke voor- of achterkant. Hierin komt de speelse kant terug uit haar eerdere werk, maar dan in een vrijere vorm. Het uitgangpunt is hetzelfde gebleven: de toeschouwer een actieve houding ontlokken en deze met kleur en vorm dwingen om te reageren.
Tekst: Milo Vermeire