“De opwinding die ik kan ervaren bij het intensief bestuderen en het tijdelijk ‘bewonen’ van een nieuwe plek, is voor mij altijd aanleiding tot het maken van werk”, aldus Raquel Vermunt (1993). Zij verkent die nieuwe ruimtes via het mechanische oog van de camera en verwerkt de opnames in videowerken, installaties en architectonische interventies. Met traag camerawerk worden ruimte en tijd, stilstand en beweging geregistreerd. Dat geldt bijvoorbeeld voor de film Never Ever River (2019) waarin de lens door de Marokkaanse woestijn langs zand, wind en zonlicht trekt. Het is Vermunt niet te doen om het vertellen van een verhaal, maar om het zichtbaar maken van tijd.
Het werk FACE HOME VIEW kwam tot stand tijdens een zelfgeorganiseerde werkperiode in het voormalige Kriterion, de filmzaal bovenop het Groothandelsgebouw in Rotterdam. De zaal bestaat nog steeds maar is al lang niet meer in gebruik als bioscoop. Begeleid door een soundscape van Wouter van Nienes scant ook hier de camera langzaam de ruimte en glijdt langs wanden, uitzichten, tegels en oude bioscoopstoelen. Het werk “luistert naar de echo’s van de tijd die voorbijgaat, onthult sporen van leven, geluiden en bewegingen. Vluchtige momenten die worden opgevangen door de stille muren van de locatie die het werk portretteert. De ruimte staat stil en staart naar buiten”, beschrijft Vermunt. Het werk dat oorspronkelijk voor video werd gemaakt, presenteert zij tijdens Prospects op 16mm. Met deze kopie wil zij licht, ruimte en geluid in het celluloid duwen om het vervolgens terug de ruimte in te projecteren.
Tekst: Mirjam Beerman