Rixt de Boer (1992) is geïnteresseerd in beelden in het landschap of de stedelijke omgeving die iets vertellen over de geschiedenis of over de traditie van de bewoners. Door die beelden op verschillende manieren vast te leggen, probeert ze door te dringen tot de culturele en symbolische waarde ervan voor het collectieve geheugen. De vorm waarin ze dat doet is steeds afhankelijk van het onderwerp. Dat kan video zijn – waarmee ze afstudeerde aan de afdeling fotografie van de KABK in Den Haag, maar het kan ook gestalte krijgen in de vorm van potlood, fotografie, performance en oude etstechnieken. Zo stonden in de videoreeks Fân (2014) de hooistapels in Transsylvanië centraal die al eeuwenlang prominent aanwezig zijn in het Roemeense landschap. Door de hooiberg op verschillende manieren te filmen benadrukt De Boer de relatie en betekenis tussen het object en de omgeving. In Notes on travelling (2016) vormen de bonnetjes die ze verzamelde op een reis naar Georgië fysiek bewijs van vele ontmoetingen. De logo’s van de bonnetjes verwerkte ze in etsplaten.
De videoreeks Passage (2018) is opgenomen in Copacabana, Bolivia, een land waar veel mensen op straat leven. Met hun kleine ingrepen, rituelen en gebruiken hebben de mensen hier de ruimte in eigen hand. De Boer werd gefascineerd door de marktkramen die ‘s avond in zijn geheel werden ingepakt en als een soort sculpturale pakketten bleven staan om de volgende ochtend weer uitgepakt te worden. Ze filmde het opbouwen van de kramen in alle vroegte wanneer de stad langzaam tot leven kwam of het inpakken wanneer ze aan het einde van de dag weer werden afgebroken. Door die beelden aan weerszijde van een scherm te projecteren in verschillende tijdsfrequenties lopen de momenten in de opbouw door elkaar heen.
Tekst: Esther Darley