Jacob Lentz (1894 -1963) is de schepper van Nederlands eerste systeem van verplichte identificatie. Hij ontwierp in 1940 een nagenoeg onvervalsbare identiteitskaart en zette een register op dat een foto- en vingerafdruk van iedere Nederlander boven de veertien jaar bevatte.
In 1974 publiceerde de historicus dr. Loe de Jong het vijfde deel van zijn levenswerk ‘Het Koninkrijk der Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog’. Van de 1100 pagina’s wijdt hij er zeventien aan het werk van Lentz. Toch gaat het in de interviews die De Jong ter gelegenheid van de publicatie van dit deel geeft, opvallend vaak over deze ambtenaar. Ook zijn het juist de pagina’s over Lentz die in verkorte versies worden voorgepubliceerd in verschillende dag- en weekbladen. Het beeld van de dorre monomane bureaucraat, dat tijdens de na-oorlogse berechting van Lentz is ontstaan, verwerft op die manier een vaste plaats in de canon van verhalen die Nederland over zichzelf vertelt. Het beeld heeft een vaste functie: op elk moment waarop de administratieve grip van overheid op burger dreigt toe te nemen, is er een opiniemaker die waarschuwend over Jacob Lentz begint.
Robert Glas ging in kranten, bibliotheken, archieven en beeldbanken op zoek naar alle portretfoto’s die er nog van Jacob Lentz zelf te vinden zijn. Met deze zoektocht en de gevonden beelden als uitgangspunt werkt hij aan een reeks die reflecteert op de steeds verschuivende ideeën over de administratieve omhelzing van overheid naar burger en de technieken waarmee het bureaucratische apparaat het lichaam van burger aan zich bindt. Het op Prospects & Concepts getoonde werk is het eerste uit de serie. (SH)
Robert Glas (1986)
woont/werkt in Rotterdam
opleiding: HKU, AKV St Joost