In My neighbor has petroglyphs in her backyard – Triptych no. 2 speculeert Sjoerd Martens (1993) over de toekomst van rotstekeningen in Aruba. De tekeningen behoren tot het culturele erfgoed van het eiland, maar hebben geen wettelijk beschermde status. De afgelopen eeuw heeft Aruba zich sterk ontwikkeld als gevolg van olieraffinage en toerisme. De van oorsprong ongerepte gebieden waar de rotstekeningen zich veelal bevinden worden langzaam bebouwd. Martens onderzoekt de vervaagde grenzen tussen ongerepte natuur, gecultiveerde natuur en cultureel erfgoed in een reeks fotorealistische collages. Aan de ene kant documenteren die het landschap, aan de andere kant schetsen ze een dubieus toekomstperspectief.
Mensen zijn in Martens werk niet te zien, maar hun aanwezigheid is voelbaar. De vraag hoe menselijke sporen invloed hebben op de huidige en toekomstige leefomgeving, is een rode draad in zijn werk. Zo verzamelde hij voor de video-installatie Earthskin (2019) letterlijk sporen die zijn achtergelaten in Amsterdamse parken en perkjes: van sigarettenfilters tot fietsonderdelen. En voor de publicatie Radioactive Bodies (2020) bracht hij gebieden in Zweden in kaart die als gevolg van de kernramp in Tsjernobyl in 1986 een bovengemiddeld radioactief stralingsniveau hebben.
Martens multidisciplinaire onderzoeksproces begint meestal met het documenteren van menselijke sporen in het landschap. Hij doet dit met de camera van zijn mobiele telefoon, een direct medium dat het alledaagse karakter van deze sporen versterkt. Vervolgens maakt hij de beelden los uit hun alledaagse, vanzelfsprekende context. Hij manipuleert ze en verwerkt ze in collages, video’s of ruimtelijke installaties.
Tekst: Sara van Binsbergen