Als je goed luistert, dan hoor je overal om je heen elektriciteit. Stef Veldhuis (1992) trok vorig jaar met een Very Low Frequency (VLF) ontvanger de Sloveense bergen in om daar, ver weg van menselijke activiteit, te gaan luisteren naar onze elektrisch geladen atmosfeer. Daar hoorde hij onweer van duizenden kilometers afstand en ontdekte tegelijkertijd ook frequenties afkomstig van een veel kleiner fenomeen: de bij. Deze insecten genereren een kleine positieve lading tussen de minuscule haren op hun lijf wanneer ze door het elektrisch veld in de lucht vliegen. Deze lading gebruiken ze voor onderlinge communicatie en speelt een grote rol in de bestuiving van bloemen. Als een positief geladen honingbij op een negatief geladen bloem landt, dan trekken de pollen namelijk extra goed naar het achterlijf. “Je zou kunnen zeggen dat bijen onweer gebruiken om te bestuiven”, aldus Veldhuis.
De kunstenaar is geïnteresseerd in veronderstelde tegenstellingen tussen natuur en het kunstmatige en maakt hier mediatieve werken over. Elektriciteit wordt vaak geassocieerd met het artificiële terwijl het vanzelfsprekend een natuurlijk fenomeen is. Eerder maakte de kunstenaar over de extra sterke elektrische potentie van de bijen de installatie High Voltage Waggle Dance (2022) waarin hij de frequenties zichtbaar maakte. De installatie die Veldhuis op Prospects toont is een voortzetting van dit onderzoek. De kunstenaar heeft grote glassculpturen laten blazen die als luistercabines werken. Met je hoofd in een kap hoor je een compositie gebaseerd op de opnames die Veldhuis in Slovenië maakte. Zo maakt Veldhuis het elektrische ecosysteem zichtbaar.
Tekst: Milo Vermeire