Suzette Bousema (1995) verbeeldt hedendaagse milieu-onderwerpen met de nieuwsgierigheid van een wetenschapper. Door wetenschappelijk onderzoek visueel te vertalen hoopt ze dat de kijker een persoonlijke relatie aangaat met een globaal probleem.
Voor haar werk Super Organism concentreerde ze zich op het ondergrondse schimmelnetwerk waar bijna alle planten mee verbonden zijn. Deze samenlevingsvorm heet mycorrhiza en wordt ook wel het internet of brein van het bos genoemd. Een van de onderdelen van Bousema’s multi-mediaproject is een geweven tapijt. Ze baseerde het op een microscopische foto van een plantenwortel met daarin een type schimmel die wetenschappers met een blauw pigment zichtbaar maken.
Met haar werk visualiseert Bousema telkens op een andere manier het onzichtbare. Sommige dingen zijn voor het menselijk oog onzichtbaar, omdat ze microscopisch klein zijn, zoals 50 miljoen jaar oude fossiele plankton uit de zeebodem rondom Antarctica. Soms is iets onzichtbaar omdat het groot of abstract is zoals klimaatverandering. En soms is iets niet direct zichtbaar omdat het onder de grond zit, zoals de schimmelnetwerken. Bousema wisselt in haar werk graag van perspectief. Ze kijkt terug in de tijd om iets te zeggen over toekomstige klimaatverandering. Of ze blikt juist ver vooruit, door zich het perspectief voor te stellen van een toekomstige archeoloog die terugkijkt op onze tijd. Tijdens het maken van Super Organism werd haar duidelijk hoe we met onze menselijke blik naar de natuur kijken en vraagt zij zich af of we het schimmelnetwerk ook kunnen waarderen voor wat het is; een cruciaal element in het ecosysteem.
Tekst: Esther Darley