De schilderijen die Thomas van Rijs (1986) presenteert tijdens Prospects & Concepts behoren tot een serie nieuwe werken waarbinnen hij de herinneringen, belevingen en beeldcultuur uit zijn jeugd onderzoekt. Door middel van gevonden, en door de jaren heen verzameld beeldmateriaal, ontleend aan bijvoorbeeld de reclamecultuur uit de jaren ‘80 en ’90 van de vorige eeuw, aan bordspellen, speelgoed, comics en oude computerspellen tracht Van Rijs de gefragmenteerde en vervlogen herinneringen te reconstrueren. Het is als het ware een archeologisch of antropologisch onderzoek naar zijn verleden waarbinnen vondsten en ontdekkingen herontdekt worden en tegenover elkaar geplaatst. In veel gevallen gaat het niet om een letterlijke vertaling van een herinnering, maar eerder om een herschepping of verbastering, zoals herinneringen door het verloop van tijd onderhevig zijn aan transformatie.
Door het gebruik van printers, digitale camera’s, Photoshop en andere beeldbewerkingsprogramma’s ontstaat er een dialoog tussen de digitale media en de meer analoge en traditionele praktijk van het schilderen. Zo ontstaat de mogelijkheid om verschillende beeldelementen als allegorieën in elkaars context te plaatsen, te vervormen en te ontdoen van hun oorspronkelijke lading, en te voorzien van een nieuwe betekenis.
De discrepantie die hieruit voortkomt, zorgt voor een kloof tussen idee en interpretatie en werkt als een katalysator voor een open narratief waarbij het de beschouwer vrij staat om een eigen interpretatie los te laten op de werken. (SH)