In The Spirit is willing, but the Flesh is Furry (2020), de nieuwste video-installatie van Valentina Gal (1994) worden we opgenomen in de wereld van ‘furry fandom’. Een subcultuur waarin mensen een alter ego aannemen als furry (mensen met liefde voor antropomorfe dieren) waarvoor ze zich soms in levensgrote harige kostuums hullen en zo, als ‘fursona’, even ontsnappen uit de alledaagse realiteit. De setting van waaruit je haar werk bekijkt, is voor Gal belangrijk en moet een zeker comfort oproepen. Als bezoeker van Prospects kan dat vanuit een bed waardoor je zelf in alle ontspanning even kan wegdrijven, net als de fursona’s zelf.
Gal is geïnteresseerd in onze vaak hyperrealistische samenleving waarin we door social media worden opgescheept met onhaalbare idealen. In een wereld waarin de online identiteit steeds belangrijker wordt geacht, wordt het doel te voldoen aan ‘online idealen’ steeds groter, aldus Gal en dreigen we de grip op de werkelijkheid te verliezen. Door tijdelijk in een andere wereld te stappen – online of offline – zoeken mensen een zekere ontspanning. Gal wil via haar werk die andere wereld laten zien. Deelname aan zo’n subcultuur is voor haar essentieel om het werk naar eer en geweten te kunnen maken. Maar ze maakt geen documentaires: “Als kunstenaar permiteer ik mij de vrijheid om tussen verschillende begrippen en waarheden te schakelen, om zo de buitenstaander de ervaring en het gevoel over te brengen van mijn innerlijkheid.” Eerder deed ze dat in haar filminstallatie Best of Breed (2017) over hondenshows waarmee ze afstudeerde aan Artez Arnhem.