Het werk van Vincent Knopper (1988) ontstaat vanuit zijn interesse in massadesign en de betekenis van materiaal. Neem spaanplaat of mdf, laagwaardige, goedkope materialen, maar, als basis voor seriële meubelproductie zoals gestandaardiseerde keukenkastjes, stelt het een groot publiek in staat om design in huis te halen.
Voor Knopper zit de schoonheid in het functionele en anonieme karakter van deze materialen. Door ze in zijn werk te gebruiken en intensief te bewerken, creëert hij een spanning tussen ambacht en industrie en geeft hij het anonieme met zijn eigen handschrift een persoonlijk karakter. Dat is goed te zien aan UNILIN (2019), een installatie met drie sculpturen (serieproductie!) die bijna onvermijdelijk de associatie oproepen met standaard boekenkasten.
Knopper heeft het spaanplaat opgebouwd uit verschillende dunne lagen en die, via een tijdrovend proces, gebogen. Met deze kostbare en voor spaanplaat atypische behandeling refereert hij aan dure designmeubelen waarbij meerlagig gebogen multiplex staat voor luxe. Met de titel verwijst Knopper naar de naam van de spaanplaatfabrikant waarin het woord eenheid al verborgen zit.
Het beschermende folie op de sokkel – die overigens even groot, want even belangrijk, is als het beeld zelf – zit er niet alleen vanwege het grafische patroon. Het toont de aard van het materiaal en tegelijkertijd houdt het ook een belofte van perfectie in.
Tekst: Esther Darley