Op het grasveld buiten de Van Nellefabriek, ingeklemd tussen drie bomen, vond Wiebe Bouwsema (1995) een poëtische locatie voor zijn site-specifieke installatie: een stevige berg zand. Pas dichterbij ontwaar je een in elkaar gedoken naakt lichaam. Dat wil zeggen, een profiel ervan; de zijkant van een arm, een schouder, een been en een voet, alsof het lichaam deel is van een geologische aardlaag en toevallig uit de berg tevoorschijn komt.
Begrenzing is voor Bouwsema een terugkerend thema: tussen het stoffelijke en het onstoffelijke, tussen binnen- en buitenruimtes, tussen de actuele en de virtuele wereld en tussen mens en natuur. In zijn werk brengt hij die tegenstellingen samen en laat hij ze in elkaar overvloeien om ze tegelijk op te heffen en te benadrukken. Dat geldt ook voor Untitled Unconcealed. Je kan het als beklemmend zien, als duister, maar ook als verstild en poëtisch, als een figuur die zich – net als de ‘gevangenen’ van Michelangelo – nog uit de materie moet vrijmaken.
Filosofische ideeën over ‘het zijn’ en het existentialisme – maar ook religie en mythologie vormen voor Bouwsema belangrijke drijfveren.
“Tegenwoordig worden we gedomineerd door een wetenschappelijke en technologische manier van denken; we ontleden en categoriseren en zien de wereld als een verzameling dingen die wetenschappelijk en technologisch kunnen beheersen”, aldus Bouwsema. “Met een meer poëtische benadering van de werkelijkheid probeer ik de grenzen te doorbreken tussen wat echt is en niet, mens en natuur, verleden en heden, om ze te verenigen en me te verwonderen over het mysterie ervan.”
Tekst: Esther Darley