basis van de fotoserie Family Stranger van Wiosna van Bon (1992). De serie gaat over familieleden van gedetineerden, die plotseling worden geconfronteerd met ethische vragen die hun familiebanden onder grote druk zetten. Gedurende een lang proces van bezinning zullen de gezinsleden hun relatie met hun crimineel familielid opnieuw beoordelen. Terwijl het leven van deze gezinnen voortduurt, komt de gedetineerde in de gevangenis in een soort tijdcapsule terecht. Dat proces heeft Van Bon aan beide kanten willen vastleggen. Zo wil ze bewustzijn creëren voor de strijd die deze gezinnen doorstaan en die net als de gedetineerden vaak sociaal veroordeeld worden. In de reportages van Van Bon staat de mens altijd centraal. Ze is geïnteresseerd in thema’s als eenzaamheid, (on)macht en identiteit en in afgezonderde groepen in de samenleving. Aan de fotoseries gaat vaak een uitgebreid onderzoek vooraf. Zo interviewt ze de geportretteerden en bouwt ze soms een langdurige band met hen op.
“Gedurende zo’n onderzoek merk ik regelmatig een verschuiving van mijn perceptie en soms zelfs van mijn mening. Ik hoop dat mijn projecten een vergelijkbaar effect hebben op de kijker, waardoor er zowel empathie als ruimte ontstaat voor discussie.”
In haar recente projecten behandelt zij haar fotoseries als gedichten waarin ritme, metafoor en symboliek belangrijke factoren zijn. Dat geldt ook voor het project Family Stranger dat ze het afgelopen jaar uitgaf in boekvorm, waarbij de interviews deel uitmaken van het verhaal.
Tekst: Esther Darley