Wouter Paijmans (1991) verruilde tijdens zijn werkperiode aan De Ateliers in Amsterdam zijn kwast voor naald en draad. Dat deed hij aanvankelijk om een praktische reden: een lap stof hoeft niet te drogen voor je er weer een nieuwe laag overheen kan zetten. Van hieruit ontstonden langzaam maar zeker zijn zogenaamde confectieschilderijen: collages van aan elkaar genaaide kleding en lappen stof gevat in een spieraam.
Paijmans stelt via zijn werk en werkhouding ook vragen over de confectie-industrie. Zo is zijn werkritme gebaseerd op een 9 tot 5 mentaliteit volgens de 19e-eeuwse socialistische textielondernemer Robert Owen: ‘eight hours of labour, eight hours of recreation and eight hours of rest’. Zijn werk beschouwt hij als een onderzoek, onder meer naar hoe hij de beeldende kwaliteiten kan loskoppelen van het regime van arbeid, productie en distributie dat in de consumptiemaatschappij voorop staat. Daarbij zoekt hij de grenzen op tussen origineel en reproductie en vraagt hij zich af in hoeverre massaproductie ook unieke stukken kan opleveren. In 2019 toonde hij in De Pont in Tilburg het werk Stripes & Stars – een confectieschilderij van een zwarte hoodie tegen een gouden en gebloemde achtergrond – dat als blauwdruk diende voor zeventien kopieën in wit. Een ‘massaproductie’ in het klein, maar doordat de stof telkens een beetje anders plooit of spant, is toch elk werk uniek.
Het werk op Prospects gaat nog een stuk verder. In het TextielLab in Tilburg liet hij het ontwerp van zijn confectieschilderij weven, sneller en efficiënter dan naaien. Het repeterende patroon benadrukt de massaproductie van de confectiekleding waaruit de oorspronkelijk confectieschilderijen zijn gemaakt. Paijmans liet zich inspireren door damast, een weeftechniek waarbij slecht één kleur garen wordt gebruikt.