Kunstmuseum Den Haag verwerft Hollands zeegezicht van Max Beckmann

Het Kunstmuseum Den Haag heeft een belangrijk werk uit het oeuvre van schilder Max Beckmann (1884 – 1950) aangekocht. De Duitse expressionist schilderde het werk getiteld Baders met groene kleedcabine en schippers met rode broek in 1934, nadat hij voor het eerst de Nederlandse kustplaats Zandvoort bezocht.

Een zeegezicht is een terugkerend thema voor Beckmann en ook stilistisch gezien is het schilderij kenmerkend voor zijn oeuvre: een vervreemdende compositie, opgezet in heldere kleuren en donkere contourlijnen. Het doek toont de zomerse kust gezien vanaf de promenade.  In plaats van een liggend formaat – zo gebruikelijk voor een landschap – kiest hij voor een staande compositie. De diagonale vlakken waarin het beeld is verdeeld, alsook de hoge en scheve horizon, suggereren een gekanteld perspectief, met een desoriënterend effect op de toeschouwer: wij zien de scène van bovenaf, terwijl de zee boven ons uittorent. Door deze simpele maar effectieve manipulaties van ruimte en beeld verandert Beckmann een anderszins traditioneel tafereel in een dynamische moderne voorstelling.

Bovendien speelde Nederland in het leven van de Duitse Beckmann een grote rol. Beckmanns verblijf in Zandvoort in de zomer van 1934 volgt kort na het verlies van zijn aanstelling aan de kunstopleiding Städelschule in Frankfurt. Een ontslag dat niet toevallig samenvalt met de opkomst van het nationaalsocialisme. Niet veel later wordt zijn werk door het naziregime als entartet bestempeld. Maar liefst 600 van zijn werken worden in beslag genomen en in 1937 tonen de nazi’s zijn strandgezicht Der Strand, am Lido (1927) ter beschimping op de beruchte entartete Kunst tentoonstelling. Beckmann en zijn vrouw besluiten daarop te vluchten naar Nederland, waar ze uiteindelijk 10 jaar lang in ballingschap in Amsterdam verblijven. Beckmanns tijd in Nederland zou uiteindelijk een van de meest productieve fases in zijn leven vormen.