Twaalf musea ontwikkelden onder de naam Modemuze een online platform om hun mode- en kostuumcollecties, die vanwege de kwetsbaarheid niet permanent zichtbaar zijn voor het publiek, blijvend aan het publiek te presenteren. De tienduizenden kleren en accessoires vertegenwoordigen samen voor het overgrote deel vijf eeuwen mode- en kostuumgeschiedenis, van de zestiende eeuw tot vandaag.
Thema’s: collectiebeleid, digitale mogelijkheden, educatie, publieksbereik, wetenschap, zichtbaarheid
Deelnemende partijen: Amsterdam Museum, Centraal Museum, Fries Museum, Gemeentemuseum Den Haag, Museum Rotterdam, Paleis Het Loo, Rijksmuseum, Nationaal Museum van Wereldculturen, Tassenmuseum Hendrikje, Textielmuseum, Theatercollectie Bijzondere Collecties UvA
Bijdrage Mondriaan Fonds: € 110.000
ERVARINGEN BIJ SAMENWERKEN:
Groeimodel geeft ruimte om bij te sturen
Modemuze ontsluit de mode- en kostuumcollecties van twaalf musea in één groot online archief. Daarnaast nodigt het mensen van binnen en buiten de musea uit tot kennisdeling. “Er is een energieke community ontstaan”, vertelt coördinator Mila Ernst.
(tekst Edo Dijksterhuis)
Wat is de meerwaarde van Modemuze voor de participerende musea?
“De collecties zijn zichtbaarder. Door partijen als Fashion Week of Europeana Fashion worden wij nu regelmatig gevraagd aan te schuiven als vertegenwoordiger van de musea.”
Is Modemuze van invloed op collectiebeleid?
“Omdat er overzicht is, zijn hiaten en overlappingen sneller zichtbaar. Daar kun je vervolgens collectiebeleid op aanscherpen. Als er een stuk wordt aangeboden dan gebeurt dat nu aan de hele groep in plaats van aan alle musea apart. En we hebben al gezamenlijk werk verworven, zoals onlangs de collectie van Mac & Maggie. Dat zal in de toekomst vaker gebeuren.”
Welke belangrijkste les kan worden geleerd van Modemuze?
“Dat het verstandig is een dergelijk platform als groeimodel op te zetten. Zo houd je ruimte voor onverwachte dingen. Toen we begonnen hadden we bijvoorbeeld niet kunnen bedenken dat de blog zo belangrijk zou worden. Maar dit instrument blijkt bijzonder aantrekkelijk voor buitenstaanders, vooral in de leeftijd 20 tot 32 jaar, om kennis te delen en zo de collectie te contextualiseren.”
Modemuze is dus eigenlijk ook een samenwerkingsproject met het publiek?
“Er is een stevige community rond Modemuze ontstaan van mensen die zelf onderzoek doen, met suggesties voor onderwerpen komen, blogs schrijven. De aantrekkelijkheid van het platform ligt in de brugfunctie die het heeft, tussen het snelle modecircuit enerzijds en de meer klassieke textiel- en kostuumwereld anderzijds.”
Hoe houd u iedereen betrokken?
“Omdat we met zoveel deelnemers zijn, kunnen we veel aanbieden: bijeenkomsten, vergaderingen, borrels. Die relatie tussen online en offline gaan we de komende twee jaar verder onderzoeken en ontwikkelen. Maar een coördinator is essentieel voor het onderhouden van de contacten. Zowel met de community – waar ik ook de conservatoren toe reken – als met de communicatieafdelingen van de individuele musea. Omdat het een project is van de lange adem, is het moeilijk om daar op het netvlies te blijven en moet je telkens weer van je laten horen.”