‘Waar zijn mensen bang voor? Waar vrees ik zelf voor? Hoe worden beslissingen beïnvloed door onze angsten en hoe hebben deze invloed op onze identiteit?’
Toen fotograaf Phelim Hoey (1984) enkele jaren geleden werd gediagnostiseerd met Multiple Sclerosis kreeg hij te maken met vragen, angsten en onzekerheden die daarbij horen. ‘Hoe invalide zal ik raken? Wat is mijn levensverwachting? Eerst bracht hij angsten van anderen in kaart om ze een plek te geven binnen zijn nieuwe leven. Zo maakte hij met Absence of Existence (2015) een serie portretten van mensen die onsterfelijkheid ambiëren. Hij drukte ze af met behulp van gemodificeerde bacteriën die in de toekomst geprogrammeerd kunnen worden om ziektes te bestrijden. Afgelopen jaar richtte Hoey zich vooral op zijn eigen situatie. Daarbij realiseerde hij zich dat de meeste mensen zich nauwelijks bewust zijn van hun lichaam. Maar door bijvoorbeeld ziekte is het functioneren ervan plots niet meer vanzelfsprekend. Dat betekent ook dat autonomie en zelfstandigheid – die in deze maatschappij belangrijk zijn– worden aangetast. Wat gebeurt er met je identiteit als het lichaam opdrachten en handelingen niet meer automatisch uitvoert? ‘Het leidt tot vervreemding en het ontstaan van een instrumentele visie op het lichaam’, aldus Hoey ‘Wie ben ik? en ‘Hoe beïnvloedt mijn ziekte mijn identiteit’, werden zo belangrijke vragen voor een nieuw onderzoek. Met de foto La Machine (2018), waarin de brandende kaars zijn lichaam symboliseert, illustreert hij hoe zijn lichaam werkt. Alle onderdelen zijn met elkaar verbonden in een wankel evenwicht. Tot het onvermijdelijke moment waarop de kaars de draad doorbrandt en daarmee uiteindelijk zichzelf vernietigt.
Tekst: Esther Darley