De figuratieve schilderijen van Jenny Lindblom (1981, Zweden) refereren vaak aan de beeldvorming van de vrouw in de hedendaagse populaire beeldcultuur. Het menselijk lichaam en haar schaal keren regelmatig terug in haar werk. Lindblom creëert een spanning door beelden uit het hedendaagse te confronteren met beeldmateriaal uit de oudheid. Hiermee weet zij de tijdelijkheid te overstijgen en zoekt ze naar tijdloze thema’s. In Ode on a Grecian Urn (2011) staat het ideaal van het menselijk lichaam centraal. De titel is overgenomen van het gelijknamige gedicht van John Keats over vergankelijkheid en schoonheid, twee vreemde verwanten. Dit schilderij staat centraal in de reeks die Lindblom in de tentoonstelling toont. In deze presentatie vormt het vermengen van lage en hoge cultuur een terugkerend thema binnen het werk. (tekst: Ann Cesteleyn)