Wat betekent het voor een kunstenaar om een bijbaan te hebben? Wat zegt dat over het kunstenaarschap en ben je tijdens dat werk nog steeds kunstenaar? En los daarvan: wat zegt het over de waardering van het kunstenaarschap dat je als kunstenaar een bijbaan nodig hebt? Alina Lupu (1985) die voorafgaand aan de kunstacademie, psychologie en sociologie studeerde in Roemenië, begon in 2017 als maaltijdkoerier voor Deliveroo en andere online platforms. In haar performances confronteert ze ons met economische en maatschappelijke aspecten van zowel online platforms als het kunstenaarschap.
Voor The Recleaning of the Rietveld Pavillion (2017), haar afstudeerwerk aan de Gerrit Rietveld Academie, vroeg ze een team van het online schoonmaakplatform Helpling het Rietveldpaviljoen schoon te maken. Het was niet alleen een stevige knipoog naar de performance Het Schoonmaken van het Rietveldpaviljoen van Job Koelewijn in 1992, maar vooral een commentaar op de manier waarop deze platforms opereren: een model waarbij het bedrijf zzp’ers het risico laat dragen en zelf (verzekerings)premies ontduikt.
Op dit moment stelt Lupu via haar performances vooral de verdiensten, verwachtingen en arbeidsomstandigheden voor kunstenaars aan de kaak. Daarvoor laat ze zich inspireren door het boek Wages against artwork van Claire la Berge. Lupu: “The payment of the work is one of the most important parts of the performances I make, highlighting the lack of payment for artistic work on the regular.” Tijdens Prospects & Concepts zal een klusjesman of -vrouw in opdracht van Lupu een wand behangen met prints van haar bureau. De spullen op het bureau zijn de stille getuigen van de events en performances waaraan Lupu heeft gewerkt. Acties die nooit volledig gedocumenteerd zijn omdat ze vaak buiten het kunstcircuit of het klassieke atelier plaatsvinden.
Tekst: Esther Darley