Het vermogen om door middel van de zintuigen op twee plaatsen tegelijk te zijn, vormt voor Ananda Serné (1988) vaak een belangrijk vertrekpunt. Zintuigen zijn gekoppeld aan herinneringen, ze kunnen functioneren als een echo uit het verleden, of doen denken aan een andere plek dan die waar je je bevindt. Met deze gedachten in haar achterhoofd, onderzoekt Serné hoe zintuigen als gehoor en reuk bijdragen aan onze verbeelding van het landschap. Zij verzamelt op locatie specifieke geluiden, objecten of teksten die ze net als een essayist op intuïtieve wijze aan elkaar smeedt tot mogelijke nieuwe verhaallijnen. Daarbij nodigt ze ook de toeschouwer uit om nieuwe verbindingen te maken.
Haar nieuwste videowerk Moths (2018) gaat over nachtvlinders. De mens beschouwt motten vaak als schadelijk, we associëren ze met gaatjes in onze favoriete wollen trui. Maar van de duizenden soorten nachtvlinders zijn er maar weinig die textiel verorberen. Serné filmde de plaatsen waar biologen veldstudies uitvoerden. Daarnaast filmde ze de verschillende lichtbronnen die ze op avondwandelingen tegenkwam. Ze probeerde zich de verschillende lichtbronnen voor te stellen vanuit het perspectief van een nachtvlinder die een vreemde fascinatie heeft voor kunstmatig licht. Het maakt ze minder actief, ze eten minder en bestuiven minder bloemen. Ze worden zo afgeleid dat ze alles om zich heen vergeten. Night-scented Flower I & II zijn wandtapijten gebaseerd op infraroodfoto’s van bloemen die ‘s nachts hun geur verspreiden en daardoor aantrekkelijk zijn voor nachtvlinders.
Tekst: Esther Darley