Het werk van Anthony Nestel (1987) kan de vorm hebben van video’s, foto’s, performance, geluid en sculptuur. Inhoudelijke vertrekpunten zijn vaak Nestels persoonlijke observaties en analyses op het terrein van religie, macht en ideologie, maar ook kwesties van identiteit en cultuur, die hij vertaalt naar een meer algemeen maatschappelijk kader.
De foto die Nestel in IJsland maakte is abstract en speelt met het idee van ‘haptische visualiteit’, een term van mediawetenschapper Laura Marks. Nestel streeft ernaar dat zijn werk een tactiele relatie aangaat met de kijker, als een innerlijke ervaring. Het is een spel met de zintuigen, waarbij het veeleer gaat om een ervaring van aanraking dan van zomaar kijken. Het beeld stelt de toeschouwer in staat om één te worden met de textuur van de foto. Het andere werk is tot stand gekomen in samenwerking met choreograaf, danseres en paaldanseres Esther Arribas. Voor dit project experimenteerden ze met een thermische camera, die een breed spectrum van verschillende temperaturen kan registreren. Met deze camera werden opnames gemaakt van een eenvoudige paaldans performance. De simpele bewegingen omhoog en omlaag langs de paal doen de paal in temperatuur toenemen totdat deze de temperatuur van het menselijk lichaam heeft aangenomen. Dat is het moment waarop twee lichamen (mens en paal) één worden. Aldus worden nieuwe relaties zichtbaar gemaakt, die gaan over aanraking en nieuwe energieën in plaats van het gebruikelijke figuratieve perspectief. (SH)