Een terugkerend thema in de praktijk van Arash Fakhim (1987) is de wil om te botsen met de opgelegde regels van het medium schilderen. Hij probeert dan ook altijd met atypische materialen en methodes tot ‘schilderijen’ te komen. Zo maakte hij foto’s van verfstreken die hij als sticker op het ‘doek’ bracht, en werkte hij aan epoxy panelen waarin hij verschillende lagen plastic zakken samenperste. De lijnen en plooien vormen schilderachtige composities maar laten tegelijkertijd het proces zien dat eraan vooraf ging, de handeling waarin de lichte plastic zak tot een gestold paneel transformeert. Fakhim vindt die handeling belangrijk. Niet alleen omdat hij door een procesmatige manier van werken openstaat voor het toeval maar ook omdat hij geïnteresseerd is in de relatie tussen mens, handeling en object.
Voor de serie PERDEH (gordijnen in het Farsi) (2019) keek de in Teheran geboren en in Nederland opgegroeide kunstenaar naar Hollandse vensterbanken. Na een residentie in Duitsland viel hem terug in Nederland pas op hoe bewoners daarop kleine verzamelingen spullen uitstallen. Achter de vitrage stonden molentjes naast Boeddhabeeldjes en Afrikaanse sculpturen. Alle culturen leken met elkaar te versmelten. In PERDEH laat Fakhim dat opnieuw gebeuren. Hij belichtte de objecten op stof (cyanotypes) en combineerde ze met de reflectie van het raam. Zo vangt hij alle lagen in één beeld dat hij opnieuw als een soort gordijn in de ruimte hangt
Tekst: Esther Darley